คนตาบอด นักเล่นสกี และมีความสุขในการเดินทาง: พบกับคริสเตียน

คนตาบอด นักเล่นสกี และมีความสุขในการเดินทาง: พบกับคริสเตียน เขียนโดย สเตฟาน สโลทูส.

นักเล่นสกีตาบอดด้วยความเร็วสูงสุด

- “มันเหมือนกับยืนอยู่บนเนินเขาในวันที่มีหมอกหนา จากนั้นจับตาซ้าย หยิบกระดาษแข็งจากกระดาษทิชชู่ตรงหน้าตาขวา หมุนไปทางขวาเล็กน้อยแล้วมองไปจนสุด มันก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว”

ดังนั้น Kristian Schou Hedegaard อธิบายจุดเริ่มต้นของเขาเมื่อเขาขับโดรนลงสกีด้วยความเร็วสูง

คริสเตียนเป็นส่วนหนึ่งของ พาราลิมปิกสกีทีมเดนมาร์ก ในฐานะผู้พิการทางสายตา เขาตาบอดในตาซ้ายและมีวิสัยทัศน์ 10% ที่ด้านขวาของเขา อย่างไรก็ตาม เขาเป็นมากกว่านั้นมาก เขาแต่งงานแล้วและเป็นพ่อของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ และเด็กชายตัวเล็ก ๆ เขาเป็นนายตัวเองและเป็นผู้ประกอบการกับโครงการ มูฟ ยูไนเต็ดซึ่งเขาพยายามทำให้คนตาบอดและผู้พิการทางสายตาสามารถออกกำลังกายได้ง่ายขึ้น แล้วก็มีความสุขกับการเดินทาง

นี่คือเรื่องราวการเดินทางของเขาแม้จะทุพพลภาพก็ตาม

แลกเปลี่ยนและสลัมในกัลกัตตา

เราอยู่ในปี 2011 และ Kristian ได้รับโอกาสให้เข้าเรียนในภาคการศึกษาในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนในระดับปริญญาโทของเขา

- “ทุกคนไป สหรัฐอเมริกา ในการแลกเปลี่ยน ฉันค่อนข้างจะทำสิ่งที่สุดโต่งและพยายาม อินเดียที่ฉันอยู่กัลกัตตาครึ่งปี ไม่ใช่จุดหมายปลายทางยอดนิยมโดยเฉพาะ มันเป็นสลัมมากและยากจนมาก เมืองใหญ่ที่มีประชากร 16-20 ล้านคนอย่างเป็นทางการ อย่างไรก็ตาม อย่างไม่เป็นทางการมีเกือบ 30 ล้านคน เนื่องจากไม่มีตัวเลขในสลัมเลย "

การเข้าพักในกัลกัตตาเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นและเต็มไปด้วยการศึกษา ที่ซึ่งชาวบ้านต้อนรับเขาและเพื่อนนักเรียนแลกเปลี่ยนกัน พวกเขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง แม้จะเดินทางไปทั่วประเทศหลังปิดเทอมก็ตาม ครึ่งปีหลังกลับบ้านที่ เดนมาร์ก ภรรยาของคริสเตียนและแฟนสาวควรเก็บข้อมูลเพื่อการศึกษาทางการแพทย์ของเขาใน สาธารณรัฐเอธิโอเปีย.

- “เรามีประสบการณ์ที่ดีมากในอินเดีย นั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่ลังเลเลยที่จะเดินทางไปเอธิโอเปียกับภรรยาเพื่อมีประสบการณ์มากขึ้น”

เบอร์เกอร์สกปรกในเอธิโอเปีย

เป็นทริปที่น่าตื่นเต้นเช่นกัน สาธารณรัฐเอธิโอเปีย. น่าเสียดายที่การเข้าพักสิ้นสุดลงอย่างน่าเศร้าด้วยเบอร์เกอร์ที่ไม่ดีเมื่อสองสามวันก่อนที่เครื่องบินจะพาพวกเขากลับไปที่เดนมาร์ก

- “หลังจากกินเบอร์เกอร์ที่ไม่ดี ฉันอาเจียนและท้องเสีย แต่จริงๆ แล้วฉันก็หายเป็นปกติอีกครั้งหลังจากนั้นไม่นาน อีกสองสามวันผ่านไป และฉันก็เริ่มมีจุดสีเทาบนดวงตาของฉัน”

เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากกลับเดนมาร์ก คริสเตียนจึงไปหาหมอตา - แต่ไม่ต้องกังวลใจมาก

- “ที่จริงฉันคิดว่าฉันควรจะกินยาหยอดตาและรีบไปทำงานต่อ จากนั้นหมอก็ตรวจตาของฉัน หน้าซีดจนหมด บีบไหล่ฉันแล้วพูดว่า: "โชคดี เราจะต้องพาคุณไปโรงพยาบาลโดยด่วน"

ในอีกสองเดือนข้างหน้า คริสเตียนเกือบตาบอด เขาสูญเสียการมองเห็นและการทำงานของไต 90% เนื่องจากการเจ็บป่วยที่เกิดจากแบคทีเรียในเบอร์เกอร์ของเขา หลังจากใช้ยา ล้างไต และปลูกถ่ายไตเป็นเวลานาน โรคนี้ก็ถูกระงับไว้

- “มันแย่มาก ครอบครัวของฉันกังวลว่าฉันจะออกจากที่นั่นทั้งเป็นหรือไม่ ฉันแค่โกหกและสงสัยว่าฉันจะได้สายตากลับมาไหม”

นโยบายสนามบินที่ไร้สาระและบริการสุดยอดของอเมริกาสำหรับคนเกือบตาบอด

คริสเตียนทำวิทยานิพนธ์เสร็จหลังจากโรคนี้และได้งานทำ เขาไม่ได้สูญเสียความปรารถนาที่จะเดินทางเช่นกัน ก่อนหน้านี้เขาสนใจจุดหมายปลายทางที่ค่อนข้างนอกรีตใน เอเชีย og แอฟริกาแต่ตอนนี้สถานการณ์ของเขาแตกต่างไปจากการมองเห็นที่จำกัดของเขา

หลังจากประสบอุบัติเหตุ คริสเตียนได้เดินทางไปรอบๆ มากมาย ยุโรป, เกาะกรีนแลนด์, ประเทศไทย og สหรัฐอเมริกาแต่เขามักจะต้องยกเลิกการเดินทางตามกำหนดเนื่องจากการเจ็บป่วยที่เกิดจากยารักษาโรคไตของเขา เขายังต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากผู้อื่นในบางสถานการณ์ในการเดินทางของเขา

- “เมื่อฉันต้องบิน ฉันโทรหาสนามบินเพื่อจองเพื่อนร่วมทาง จากนั้นพวกเขาก็ให้รถเข็นคนพิการเพราะฉันตาบอด มันดูน่าขำนิดหน่อย เพราะมอเตอร์ไม่มีอะไรผิดปกติ มองไม่ค่อยดีแต่เดินได้สบาย เห็นได้ชัดว่ามีนโยบายว่าควรมีเก้าอี้รถเข็นหากต้องการเพื่อน มักจะจบลงที่คนๆ นั้นนั่งรถเข็นอยู่ข้างๆ ฉัน'"

คริสเตียนอยู่กับสิ่งนั้น และเขาก็ไม่ถูกขัดขวางจากการเดินทางอย่างแน่นอน เขาไม่ได้ประสบปัญหาใดๆ ในการเดินทางที่ไม่สามารถแก้ไขได้อย่างรวดเร็ว ในทางตรงกันข้าม. ผู้คนมักจะให้ความช่วยเหลืออย่างมากเมื่อเห็นเขาเดินด้วยไม้เท้า

- “ในสหรัฐอเมริกา พวกเขาพากันสุดขั้ว กาลครั้งหนึ่ง ฉันกับแฟนกำลังกลับบ้านจากสนามบิน JFK ใน นิวยอร์ก และมีพันล้านคน คนรอบข้างเราพูดถึงการต่อแถวเป็นชั่วโมงๆ ทันใดนั้น พนักงานเห็นฉันถือไม้เท้าและขอให้เราไปกับเขา จากนั้นเขาก็พาเราไปตลอดแถวและตะโกนเสียงดัง: "ระวังคนตาบอดกำลังมา!" เราทั้งคู่ค่อนข้างอ่อนน้อมถ่อมตน ดังนั้นการอยู่หน้าแถวก็เป็นเรื่องดี แต่ยังมีเรื่องน่าอายอยู่ด้วย”

- “อีกครั้งที่ Rockefeller Center เราต้องผ่าน 'การรักษาความปลอดภัย' กระเป๋าของฉันพังและพัง ไฟสีแดงกะพริบและทั้งหมดนั้น ฉันคิดว่าโอ้ไม่ จากนั้นเขาก็ตะโกนหลังจอ: "ไม่เป็นไร เขาพิการ!" ดังนั้นสหรัฐอเมริกาจึงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สนุกสนาน”

ค้นหาตั๋วเครื่องบินราคาถูกไปอินเดียที่นี่

ชีวิตคนตาบอด ลืมไปว่ามองไม่เห็น

ความปรารถนาอันแรงกล้าอย่างหนึ่งของคริสเตียนคือ เล่นสกีซึ่งเขาได้ฝึกฝนมาตั้งแต่เขาอายุได้สามขวบ มันเป็นหนึ่งในสิ่งแรกที่เขาสงสัยหลังจากเกิดอุบัติเหตุ ไม่ว่าเขาจะสามารถเล่นสกีได้อีกหรือไม่ เขายอมแพ้แล้ว แต่แล้วโอกาสก็เกิดขึ้น

- “ฉันเจอวิดีโอจาก Sochi Paralympic Games ใน รัสเซียที่นักสกีตาบอดอย่างสมบูรณ์ยืนอยู่ที่ 130 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ฉันคิดว่ามันบ้า แต่ก็เจ๋งจริงๆ ฉันก็ทำได้เหมือนกัน”

ดังนั้นเขาจึงจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองและจบลงด้วยการติดต่อกับโค้ชทีมชาติของทีมชาติพาราลิมปิก ครั้งแรกที่เขาสวมสกีหลังจากเกิดอุบัติเหตุนั้นค่อนข้างจะเกินขอบเขต

- “การเดินทางครั้งแรกค่อนข้างอึดอัด ฉันขี่ไปกับครูสอนสกีที่มีไม้ค้ำสองท่อนระหว่างเราใต้แขนแต่ละข้าง จากนั้นเราก็ขี่คันไถ เราเริ่มต้นใหม่ทั้งหมดอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ฉันเคยชินกับการขับรถเร็วอีกครั้งค่อนข้างเร็ว”

คริสเตียนวิ่งทั้งสลาลมยักษ์และสลาลม ซึ่งเขาต้องวิ่งไปรอบ ๆ ประตู เขามีมัคคุเทศก์สวมเสื้อกั๊กสีเหลืองอยู่ข้างหน้าซึ่งบอกเขาผ่านวิทยุเมื่อต้องเลี้ยวต่อไปและยืดตัวให้ตรง เป็นวินัยทางเทคนิค ดังนั้นความร่วมมือระหว่างเขากับมัคคุเทศก์จึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง

- “ฉันไม่กลัวตก เพราะบางครั้งคุณต้องล้ม มิฉะนั้น คุณยังไม่ได้ผลักดันตัวเองมากพอ แล้วคุณก็ต้องลุกขึ้นอีกครั้ง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมการเล่นสกีจึงยอดเยี่ยม เมื่อเราจัดการแข่งขัน มีกีฬาอยู่ในนั้น จากนั้นฉันก็ลืมไปว่ามองไม่เห็น”

ความทะเยอทะยานคือการแข่งขันวิ่งต่อไป และจากนั้นก็มีการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกใน ปักกิ่ง ในปี 2022 ที่ส่องแสงอยู่บนขอบฟ้า เป้าหมายที่เป็นจริงคือการมีส่วนร่วม - แต่ความฝันคือแท่น