นครวัดและประสบการณ์ที่แท้จริงในการเดินทางไปกัมพูชา

นครวัดและประสบการณ์ที่แท้จริงในการเดินทางไปกัมพูชา เขียนโดย คามิลล่า คอร์เนรัป

ประสบการณ์กำลังรอคุณอยู่เมื่อคุณเดินทางไปกัมพูชา

ฉันนั่งมองเล็บสีฟ้าสามเล็บของฉัน อันที่นิ้วก้อยกำลังจะหลุดออกไป แต่อีกสองอันฉันคิดว่าจะได้รับอนุญาตให้เก็บไว้อย่างสง่างามที่สุด แม้ว่าตอนนี้จะดูเหมือนเป็นสิ่งที่ควรตัดออกก็ตาม

รองเท้าเดินป่าของฉันมีกลิ่นเชื้อรา และยังมีรอยจากปลิงกัด หมัดชายหาด และยุงอยู่ ทั้งหมดเป็นเพียงข้อพิสูจน์ว่าฉันเพิ่งกลับบ้าน เอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กัมพูชา ซึ่ง - อย่างที่ฉันค้นพบอย่างรวดเร็ว - มีอะไรให้คุณมากกว่านครวัด

จากพนมเปญสู่ยุคอาณานิคมฝรั่งเศสที่หลงเหลืออยู่

ทุกอย่างเริ่มต้นเมื่อเดือนที่แล้วในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของกัมพูชาจนถึงชายแดนติดกับเวียดนาม ฉันขอลี้ภัยในจังหวัดรัตนคีรีอันห่างไกลหลังจากความวุ่นวายในกรุงพนมเปญมาหลายวัน ที่ซึ่งฉันต้องเผชิญกับการคมนาคมที่มีเสียงดัง ขยะตามถนนและตรอกซอกซอย ความร้อนจัด และอากาศเลวร้ายอย่างรวดเร็ว

แต่ฉันเลือกที่จะมุ่งหน้าไปทางเหนือสู่ชนบทและพักในบ้านพักผู้ว่าราชการฝรั่งเศสเก่าที่ได้รับการบูรณะอย่างมีรสนิยมในเมืองเล็กๆ บันลุง เมืองนี้อยู่ใกล้กับอุทยานแห่งชาติในพื้นที่ และเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการเดินป่าสู่ใจกลางป่าฝน นี่คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางของฉันไปนครวัด

สาวโสดวัยเกือบ 40 หาเพื่อนเที่ยวกัมพูชา

ฉันตัดสินใจสำรวจป่าก่อนที่จะเดินทางต่อไปยังนครวัด คุณต้องมีใบอนุญาตและไกด์เมื่อคุณต้องการเดินป่าในอุทยานแห่งชาติวิราชี ฉันซื้อทั้งสองอย่างได้ที่สำนักงานใหญ่ของสวนสาธารณะ ซึ่งอยู่ชานเมืองบันลุง โดยสามารถปั่นจักรยานจากโรงแรมได้เล็กน้อย

ในออฟฟิศพวกเขามองมาที่ฉันเล็กน้อยในขณะที่ฉันถามว่ามีใครไปเที่ยวบ้างในวันที่ฉันจะไปด้วย มันไม่ได้อยู่ที่นั่น พวกเขาเพิ่งออกไป และเนื่องจากเป็นช่วงฤดูฝนและวิกฤตทางการเงินในเวลาเดียวกัน จึงมีการจองค่อนข้างน้อยในขณะนี้

ฉันเพิ่งทนอยู่บนรถเมล์ท้องถิ่นบนถนนลูกรังในกัมพูชาเป็นเวลา 1½ วัน โดยมีเด็กๆ เคี้ยวถั่วอยู่บนตักของฉัน และเห็นมิวสิควิดีโอที่ไม่ดีไม่รู้จบบนทีวีที่ล้าสมัยของรถเมล์ ระดับเสียงที่ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง กล่าวอีกนัยหนึ่งคือฉันไม่พร้อมที่จะหันหลังกลับและใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีในการตัดสินใจออกไปคนเดียว แม้ว่าจากบ้านฉันอาจจะจินตนาการว่าไปกับคนอื่น

“แม่รู้จักป่ามั้ยแม่” ชายคนนั้นถามผมอย่างระมัดระวังในที่ทำงาน คำถามนี้ทำให้ฉันหวนคิดถึงการเดินทางครั้งก่อนลงแม่น้ำใน Amazonas และเนินลาดเอียงเพื่อค้นหาลิงอุรังอุตังในป่าฝนของเกาะบอร์เนียว joo ฉันตั้งใจมากพอแล้ว ฉันรู้เรื่องป่าเล็กน้อย ถึงแม้ว่าฉันจะมีความสุขมากที่ได้รับคำแนะนำ

เพื่อต่อสู้กับปลิงในฤดูฝนของกัมพูชา

เมื่อคุณเดินทางไปกัมพูชา คุณไม่สามารถหลีกเลี่ยงการถูกไล่ล่าโดยสัตว์ดูดเลือดระหว่างเดินป่าได้ ในฤดูแล้งยุงจะโจมตีอย่างไม่หยุดยั้งในขณะที่ปลิงจะเข้าครอบครองในฤดูฝน ฉันไม่รู้จักสัตว์ชนิดหลังเป็นการส่วนตัวก่อนออกเดินทาง

ไกด์ที่น่ารักและเอาใจใส่ของฉันจึงเตรียม "ถุงเท้าปลิง" ซึ่งเป็นถุงผ้าใบยาวหนาที่มีรูปร่างคล้ายถุงน่องที่เด็กๆ จะได้รับของขวัญในวันคริสต์มาส "พวกมันป้องกันสิ่งที่เลวร้ายที่สุด" เขาประกาศ ก่อนที่ฉันจะทิ้งตัวลงบนหลังมอเตอร์ไซค์ของเขา โล่งใจบ้าง แล้วเราก็มุ่งหน้าไปยังอุทยานแห่งชาติก่อนเดินทางไปนครวัด

เราสวมถุงเท้าปลิงยาวถึงเข่าและเป้สะพายหลังพร้อมเปลญวน เสื้อผ้า อาหารสำหรับสามวัน กระทะ และแปรงสีฟันที่ขาดไม่ได้ เราล่องเรือไปตามแม่น้ำอย่างเงียบ ๆ ไปยังจุดที่เราต้องเริ่มเดิน คืนแรกเราจะไปพักในหมู่บ้านที่มีชนเผ่า Brao ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยในพื้นที่ ซึ่งเสนอนักท่องเที่ยวจำนวนไม่มากให้พักค้างคืนเพื่อแลกกับเงินเพียงเล็กน้อยสำหรับครัวเรือน

ชนกลุ่มน้อยอาศัยอยู่กระจัดกระจายอยู่ในป่าที่ทอดยาวจากกัมพูชาเข้ามา เวียดนาม และทิศใต้ ลาว. ส่วนใหญ่มักจะเคลียร์พื้นที่ป่า และบางครอบครัวก็อาศัยอยู่ด้วยกันในบ้านไม้บนเสาสูง ห่างไกลจากความเจริญ

ในหมู่บ้านนี้ ผู้ชายปลูกเม็ดมะม่วงหิมพานต์และเลี้ยงควาย ส่วนผู้หญิงเลี้ยงไก่ หมู และเด็กฝูงใหญ่ไว้ด้วยกัน พวกเขาเริ่มสร้างครอบครัวเมื่ออายุ 14-15 ปีในพื้นที่เหล่านี้ เพื่อให้พวกเขาสามารถผลิตลูกหลานในปริมาณที่ดี รวมถึงเปอร์เซ็นต์ของการสูญเสียที่เสียชีวิตในวัยเด็กอันเป็นผลมาจากโรคภัยไข้เจ็บและสุขอนามัยที่ไม่ดี

มาเยี่ยมชาวบราว

การเข้าพักในหมู่บ้านค่อนข้างน่าพอใจ และการสื่อสารทั้งหมดเกิดขึ้นด้วยภาษามือ เนื่องจากคนในท้องถิ่นไม่พูดภาษาเขมร เช่นเดียวกับไกด์ของฉันและประชากรกัมพูชาส่วนใหญ่ที่เหลือพูด

ฉันจึงละทิ้งภาษาและเลือกที่จะเดินไปรอบๆ บ้าน ให้ไกด์ของฉันและอาหารกระทะอันเอร็ดอร่อยรอฉันอยู่ ซึ่งเขาปรุงอย่างมีไหวพริบบนกองไฟเพื่อประโยชน์ของเด็กๆ ที่รุมล้อม เราแต่ก็เขินอายเกินกว่าจะเข้ามาใกล้

เช้าวันรุ่งขึ้นเรามีชายหนุ่มคนหนึ่งจากหมู่บ้านมาร่วมทริปเพื่อเป็นไกด์เสริม เนื่องจากเรามีของที่ต้องขนย้ายมากมาย เราล่องเรือไปอีกเล็กน้อยไปยังเส้นทางเดินป่า และเริ่มเดินป่าในเช้าวันรุ่งขึ้นขณะที่พระอาทิตย์ยังอยู่ต่ำ

เมื่อคุณเดินทางไปกัมพูชา คุณจะพบว่าระดับน้ำเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงฤดูฝน ดังนั้นลำธารในฤดูแล้งจึงกลายเป็นแม่น้ำ เมื่อเราข้ามแม่น้ำเราก็ลงไปในน้ำจนถึงคอและถือสัมภาระไว้บนหัว เราจึงเปียกโชกอยู่ตลอดเวลา

เนื่องจากมีความชื้นสูงและแสงแดดส่องถึง จึงไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร และถึงแม้รองเท้าบูทจะหนัก แต่ก็ดีที่มี เพราะปลิงกระโดดอย่างสนุกสนานและกัดทุกที่บนรองเท้าบูทและถุงเท้าปลิง เรามียาพิษซึ่งป้ายไว้บนตัวที่ใกล้ที่สุด แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัดสัตว์ร้ายทั้งหมดออกจากร่างกาย และฉันก็ไม่ได้พูดเกินจริงเมื่อฉันบอกว่าฉันกำลังเก็บปลิงประมาณ 50 ตัวต่อวัน - ฉันแค่ต้องเอามันออกไป เคยชินแล้ว ฉันทำ!

ตามรอยสงครามเวียดนามก่อนเดินทางต่อไปยังนครวัด

ป่าฝนทางตอนเหนือของกัมพูชามีความหนาแน่นและเส้นทางแคบและมันเยิ้มในช่วงฤดูฝน เราเดินผ่านป่าทึบและต้นไผ่โดยเอามือออกข้างหน้า คร่อมท่อนไม้ที่ร่วงหล่น ลื่นไถลไปในโคลน และกระโดดข้ามลำธาร มันเจ๋งมากแต่ก็น่าตื่นเต้นมากที่ต้องหาทาง และบ่อยครั้งที่เรามองเห็นข้างหน้าได้ไม่ไกลเกินสองสามเมตร

อย่างไรก็ตาม เมื่อเราตั้งแคมป์และกินบะหมี่แล้ว ไม่นานนักเราก็ล้มลงในเปลด้วยความเหนื่อยล้าและนอนหลับจนกระทั่งเสียงร้องของชะนีปลุกเราให้ตื่นในเช้าวันรุ่งขึ้น

เราเดินไปตามเส้นทาง Ho Chi Minh Trail ซึ่งไหลเข้าสู่ กัมพูชาตอนเหนือ. มีอาวุธหลงเหลืออยู่หลายแห่งซึ่งทหารจากสงครามเวียดนามได้ทิ้งไป ฉันพยายามจินตนาการว่าการเป็นทหารอเมริกันในยุค 70 จะต้องเป็นอย่างไร

สภาพอากาศ ปลิง และยุงเพียงอย่างเดียวทำให้คนผิวขาวมีปฏิกิริยารุนแรง และพวกมันก็อยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายเดือน จากนั้นก็ทำสงครามกับกองกำลังที่รู้จักในท้องถิ่น มันคงจะเหนื่อยมากจนอธิบายไม่ถูกเมื่อต้องคลานไปรอบๆ ในสภาพอากาศที่ชื้นแบบนี้ และต้องระวังตัวตลอดเวลาโดยไม่สามารถปรับตัวได้อย่างเหมาะสม ตอนนี้ฉันเข้าใจดียิ่งขึ้นว่าทำไมทหารจำนวนมากจึงกลับบ้านสภาพจิตใจแตกสลาย

ในที่สุดก็มีอารยธรรมกัมพูชาอีกครั้งและการพบกับนครวัด

ในวันสุดท้ายฉันเริ่มรู้สึกว่าความแข็งแกร่งของฉันค่อยๆหายไป การเดินเป็นเวลาสามวันไม่มีอะไรพิเศษ แต่ในสภาวะนั้น สามคนรู้สึกเหมือนเป็นสิบ และเมื่อจำนวนตุ่มพองเพิ่มขึ้น ฉันก็เริ่มตั้งตารอที่จะได้เห็นการสิ้นสุดของการเดินทาง

เมื่อกลับมาถึงแม่น้ำที่เราจะต้องแล่นกลับบ้าน ฉันก็ทิ้งรองเท้าบู๊ตและถุงเท้าปลิงไป มีปลิงตัวเล็ก ๆ ไม่ยอมนั่งกินจากแผลเปิดที่ส้นเท้าของฉัน - แล้วฉันก็แสดงให้เห็นว่าถึงเวลาที่จะต้อง การเปลี่ยนฉาก

กลับมาที่โรงแรมในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา สิ่งที่คุณต้องทำคือทิ้งเสื้อผ้าทั้งหมดสำหรับซัก สวมชุดว่ายน้ำ และล้มตัวลงบนเก้าอี้อาบแดดที่มองเห็นผืนน้ำที่ไหลอ่อนๆ ของสระว่ายน้ำ ตอนเย็นที่โรงแรมไม่สามารถอธิบายได้ โดยที่เชฟผสมผสานเขมรกับฝรั่งเศสเข้าด้วยกันเป็นซิมโฟนีที่วิเศษ และค่อยๆ นึกขึ้นได้ เก็บของและกำหนดเส้นทางสู่จุดหมายต่อไป - นครวัด

สามวันก่อนที่ฉันจะ "ป่วยวัด" ที่นครวัด

ฉันมารับฉันตอนเจ็ดโมงครึ่งโดยคนขับรถตุ๊กตุ๊กและไกด์ การเดินทางจากเสียมราฐไปยังนครวัดนั้นค่อนข้างสั้น และทันใดนั้นคุณก็ยืนอยู่ตรงนั้น - หน้าอนุสาวรีย์ทางศาสนาที่ใหญ่ที่สุดในโลก และจ้องมองอย่างตั้งใจไปที่หอคอยทั้งห้าที่มีลักษณะเฉพาะ ซึ่งสะท้อนอยู่ในทะเลสาบขนาดเล็กที่มีดอกบัว

เป็นเรื่องที่น่าสนใจอย่างยิ่งที่ได้เดินทางย้อนกลับไปนับพันปีและพยายามทำความเข้าใจว่าผู้คนนับล้านเปลี่ยนพื้นที่นี้ให้กลายเป็นมหานครที่มีชีวิตชีวาขนาดเท่า นิวยอร์กสมัยใหม่ และใหญ่ที่สุดในโลกในขณะนั้น

โครงสร้างพื้นฐานที่ใช้งานได้ดี น้ำประปา พระราชวัง วัดจำนวนไม่สิ้นสุด และคูน้ำขนาดใหญ่รอบๆ หมวกเบเร่ต์ที่สำคัญที่สุด พร้อมด้วยคำจารึก ภาพนูนต่ำนูนสูง และรูปปั้นของบุคคลที่ชาญฉลาดอย่างน่าอัศจรรย์ ฟิสิกส์เท่านั้นที่กำหนดขีดจำกัดว่าคุณสามารถทนเดินไปรอบๆ และดูได้มากแค่ไหนเมื่อเดินทางไปกัมพูชา เพราะมีมากกว่านั้นเสมอ ถือเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมมาก และฉันดีใจที่ได้ใช้เวลาสามวันในการทำสิ่งนี้

ปั่นจักรยานไปตามทุ่งนาในกัมพูชา

สิ่งที่ฉันชอบมากที่สุดเมื่อเดินทางคือการได้รับข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับชีวิตประจำวันของประชากร คุณจะได้รับสิ่งนั้นเมื่อคุณเดินทางไปกัมพูชา เมื่อคุณเช่าจักรยานแล้วขับออกไปตกปลา ขับต่อไปตามนาข้าวและแวะหมู่บ้านเล็กๆ ที่ไม่คุ้นเคยกับนักท่องเที่ยว

ทั้งหมดนี้ข้าพเจ้ากระทำนอกเมืองกำปอตซึ่งอยู่ริมแม่น้ำทางตอนใต้ของประเทศซึ่งอยู่ไม่ไกลจากชายฝั่ง ในการเดินทางไปกัมพูชา คุณจะเห็นจักรยานในท้องถิ่นด้วย เนื่องจากไม่มีวิธีการเดินทางอื่น เด็กๆ จะล้อเลียนในชุดนักเรียนสีน้ำเงินและสีขาว ขณะที่ผู้หญิงและผู้ชายขนของและสินค้าไปและกลับจากตลาดใกล้เคียง

ฉันโชคดีมากที่มาทันฤดูฝนเพราะเป็นช่วงที่ชาวนาหว่านข้าวในนาเปียกชุ่มที่กระบือเพิ่งเหยียบย่ำไป ในช่วงเวลานี้ ภูมิทัศน์จะเปลี่ยนเป็นสีเขียวอ่อนเฉดต่างๆ และเนื่องจากกัมพูชามีพื้นที่ราบเป็นส่วนใหญ่ จึงมี "พรมข้าว" สีเขียวผืนหนึ่งเข้ามาแทนที่อีกผืนหนึ่งเท่าที่ตามองเห็น

ต้องการเคล็ดลับและเรื่องราวการเดินทางเพิ่มเติมหรือไม่? ดังนั้นคอยติดตาม RejsRejsRejs หน้า Facebook ของ

ความเกียจคร้านอยู่นาน

เดินทางไปกลับกัมพูชา ปิดท้ายด้วยทรายระหว่างนิ้วเท้าและจมูกของคุณท่ามกลางเมฆบนเกาะแห่งหนึ่งนอกรีสอร์ทริมทะเลของสีหนุวิลล์ ฉันใช้เวลาสี่วันบนเกาะ Rong Samloem ที่ถูกทิ้งร้างขนาดใหญ่โดยถูกล่อลวงด้วยแนวคิดเรื่องบังกะโลดึกดำบรรพ์บนชายหาดและชื่อที่เป็นมิตรของ Lazy Beach ที่คุณอาศัยอยู่

ใช้เวลาล่องเรือประมาณ 2 ชั่วโมง และในช่วงฤดูฝน เรือไม่สามารถจอดที่สะพานได้ คุณจึงว่ายขึ้นฝั่งและเก็บสิ่งของใส่ภาชนะกันน้ำ

แทบไม่มีแขกคนอื่นเลย ดังนั้นการพักผ่อนอย่างแท้จริงจึงเป็นไปตามลำดับ อัตราการเต้นของหัวใจของฉันลดลงเมื่อเวลาผ่านไปและค่อยๆ สงบลงจนสม่ำเสมอและหายไปในขอบฟ้า ฉันย้ายไปอยู่ในสามเหลี่ยมขี้เกียจระหว่างชายหาด ร้านอาหาร และบังกะโล จนกระทั่งอ่านนิยายอาชญากรรมจบ และตั๋วเครื่องบินก็เตือนฉันว่าฉันต้องเลิกกัน จากนั้นฉันก็จัดกระเป๋า ปัดทรายออกจากรองเท้าแตะแล้วเดินทางเข้าพนมเปญจากที่ที่ฉันมุ่งหน้ากลับบ้าน

ขอให้มีทริปดีๆ ที่นครวัดและส่วนอื่นๆ ของกัมพูชา!

นี่คือสิ่งที่คุณต้องดูในการเดินทางไปกัมพูชาและนครวัด

• วัดอังกอร์
• อุทยานแห่งชาติวิรชัย
• พนมเปญ
• Bayon
• เชาไซเทโวดา
• แม่น้ำโขง

---

รู้หรือไม่: 7 อันดับสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่ดีที่สุดในเอเชียจากผู้ใช้หลายล้านคนบน Booking.com

7: ปายทางภาคเหนือของประเทศไทย
6: โคตาคินาบาลูบนเกาะบอร์เนียวในมาเลเซีย
รับหมายเลข 1-5 ทันทีโดยสมัครรับจดหมายข่าว และดูในอีเมลต้อนรับ:

สมัครรับจดหมายข่าวตอนนี้และรับ e-book ฟรี เคล็ดลับการเดินทางสำหรับจุดหมายปลายทางที่คุณชื่นชอบ และรับรางวัลการเดินทาง

จดหมายข่าวจะถูกส่งออกหลายครั้งต่อเดือน ดูไฟล์ นโยบายข้อมูลที่นี่

ปล่อยให้ฟิลด์นี้ว่างเปล่าหากคุณเป็นมนุษย์: