ชาวอินเดียนแดงแห่งอเมซอน: การเผชิญหน้าอย่างดุเดือดกับชาวโบราแห่งเปรู

ชาวอินเดียนแดงแห่งอเมซอน: การเผชิญหน้าอย่างดุเดือดกับชาวโบราแห่งเปรู เขียนโดย โอเล่ บัลสเลฟ.

อีกีโตส - ทางเข้าของชาวอินเดียนแดงในอเมซอน

อีกีโตสเป็นเมืองใหญ่ที่มีประชากร 400.000 คนอยู่ทางตอนเหนือ เปรู ตรงกลางของ ป่าอเมซอน ริมแม่น้ำอะเมซอนที่มีน้ำมากที่สุดในโลก เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในโลกซึ่งไม่มีถนนและไปถึง คุณต้องบินหรือล่องเรือในแม่น้ำเพื่อไปยังอีกีโตส สำหรับชาวอินเดียนแดงในแอมะซอน อีกีโตสเป็นประตูสู่โลก และในทางกลับกัน

แต่ประชากร 400.000 คนเหล่านี้ทำมาหากินอะไร? ฉันไม่รู้. ฉันคิดว่ามันเป็นเมืองใหญ่ที่น่ากลัว รองจากกรุงเทพฯ เท่านั้น น่าจะเป็นเมืองที่มีรถตุ๊กตุ๊กมากที่สุดในโลก

กลางคืนอยู่ที่ประมาณ 23 องศาตลอดทั้งปี และมากกว่า 30 องศาในตอนกลางวัน และมันร้อนชื้นอึดอัด

คนขับแท็กซี่บางคนไม่กล้าขับรถไปที่โฮสเทลหรือ 'โรงพยาบาล' ของฉัน เพราะอยู่ในพื้นที่สลัมที่อันตราย แต่หนุ่มผมยาวที่โฮสเทลบอกตำรวจมาบ้างก็ไม่ต้องกลัวอะไร

และฉันแทบไม่เคยกลัวเลย ไม่อย่างนั้นฉันก็เดินทางแบบที่ฉันทำไม่ได้

จากริโอนาโปถึงเปอร์โตอาริกา - ระหว่างทางไปชาวอินเดียนแดงในอเมซอน

ฉันลงไปที่ท่าเรือ Puerto de Productores มันดูไม่เหมือนท่าเรือ ฉันต้องทรงตัวบนกระดานเหนือน้ำเพื่อไปเรือบางลำ ฉันแล่นเรือไปตามแม่น้ำอเมซอนบนเรือสินค้าพื้นเรียบที่มีเครื่องยนต์ติดท้ายเรือ

มันเอาผู้โดยสารไม่กี่คนด้วยเงินน้อยเกินไป ผู้คนถูกทิ้งที่ชายหาดระหว่างทาง หลังจาก 3 ชั่วโมงฉันก็กระโดดลงจากเรือบรรทุกสินค้าลงบนชายหาด จากนั้นฉันก็นั่งรถตุ๊ก-ตุ๊ก 6 กิโลเมตรไปยังหมู่บ้าน Mazan บนแม่น้ำ Rio Napo

หมู่บ้านเล็กๆ ที่น่ารักบนสาขาของแม่น้ำอเมซอน นอนบนหลังเล็ก ถูก สกปรก โรงพยาบาล โดยไม่มีน้ำไหล เช้าวันรุ่งขึ้นฉันแล่นเรือต้นน้ำของริโอนาโปด้วยเรือข้ามฟาก Rio Napo กว้าง 1 กิโลเมตรที่นี่ เรือข้ามฟากเต็มไปด้วยเปลญวนซึ่งผู้คนนอนหลับหรือพักผ่อน

ฉันคิดว่าการเดินทางจะใช้เวลา 6-8 ชั่วโมง และเมื่อกัปตันพูดว่า 'มานานะ' ฉันคิดว่ามันเป็นความเข้าใจผิด แต่การเดินทางครั้งนี้กินเวลานานถึง 21 ชั่วโมงจริงๆ ระหว่างทาง เรือข้ามฟากจอดกว่า 50 ครั้งที่ชายฝั่งด้านล่างหน้าผาและขนถ่ายสินค้า และผู้คนก็กระโดดออกไป

แผนของฉันคือการแล่นเรือไปยังเมืองที่ฉันคิดว่าเป็นเมืองใหญ่ เปอร์โตอาริกา และจากที่นั่นไปตามถนนลูกรังผ่านป่าไปทางเหนือ 80 กม. ถึง Rio Putumaya; แม่น้ำชายแดนระหว่างเปรูกับ โคลอมเบีย.

มีอดีตเป็น 'หมู่บ้านยาง' จากที่นั่น ฉันจะพยายามไปที่หมู่บ้านของชาวอินเดียนแดงฮุยโตโต แต่ตามปกติในการเดินทางของฉัน

เดินทางมาถึงเปอร์โตอาริกา Puerto หมายถึงท่าเรือ แต่ไม่มีท่าเรือหรือเมืองใหญ่ ที่ ในเวลาตี 5 ของคืนที่มืดสนิท นายท้ายเรือได้แล่นเรือข้ามฟากไปยังชายฝั่ง/ชายหาด และบอกฉันว่านี่คือจุดที่ฉันต้องลง ฉันกล่าวว่าไม่มี".

แต่นายท้ายพูดว่า "sí" ไม่มีทั้งบ้านไม่มีกระท่อมไม่มีไฟ ฉันกระโดดลงจากเรือข้ามฟากไปที่ชายหาด จากนั้นฉันก็ปีนขึ้นเนินสูงเกือบ 8 เมตรที่ลื่นและเป็นโคลน

ยินดีต้อนรับสู่ป่า

ฉันจินตนาการถึงงูเหลือม อนาคอนด้า เสือดาว และบางทีอาจจะเป็นไคแมนในแม่น้ำในความมืดมิดของป่า สัตว์ป่าอื่นๆ. สัตว์ทั้งหลายก็คิดว่า: "ชายผิวขาวโง่เขลาต้องการอะไรในป่าฝนกับเราที่นี่? แต่ขอบคุณสำหรับข้อเสนอ!”

แต่แล้วฉันก็เห็นไฟฉายสองดวงพุ่งเข้ามาหาฉัน เป็นครูประจำหมู่บ้านและลูกชายวัย 15 ปีของเขา

ลูกชายแล่นเรือให้ฉันไปตามลำต้นที่เป็นโพรงยาว 2 กม. ตามลำน้ำสาขาที่ไปถึงหมู่บ้าน ในหมู่บ้านมีกระท่อมบนเสาสูง 15 หลังและผู้อยู่อาศัยประมาณ 150 คน มันเป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด บัตรของฉันหมดอายุ

แล้วฉันก็อาศัยอยู่กับอาจารย์ ไม่มีใครพูดภาษาอังกฤษ - มีแต่ภาษาสเปน เรากินปลาตอนเช้าและเย็นและดื่มชา ถนนหญ้าที่ทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่ของฉันหายไปแล้ว

ปัจจุบันมีเขื่อนสูง 4 เมตร กว้าง 12 เมตร ข้ามหนองน้ำ ถนนไม่ทำงานมาหลายปีแล้ว ฉันกับครูเดินไปตามทางนั้น 2 กม. เขาบอกว่าเขื่อนที่อยู่ไกลออกไปมีพุ่มไม้รกและมีแม่น้ำพัดพาเขื่อนออกไปกลางทาง

ฉันสามารถเดินทางไปริโอ ปูตูมาโยได้ภายใน 3 วัน แต่ต้องค้างคืนสองครั้ง โอกาสรอดชีวิตมีน้อย ครูคิด

ฉันตัดสินใจไม่ไปเดินป่าที่โคลอมเบีย

บางทีเมื่อ 100 ปีก่อน ถนนถูกสร้างขึ้นเพื่อขนส่งยางที่ขุดได้ไปยังเปอร์โตอาริกา และจากที่นั่นโดยเรือไปตามแม่น้ำริโอ นาโป ไปยังอีกีโตส หรือบางทีถนนนี้ยังใช้ขนส่งทหารของเปรูผ่านป่าฝนไปยังสงครามชายแดนระหว่างเปรูและโคลอมเบีย

แต่ฉันกลับได้รับประสบการณ์ที่น่าอัศจรรย์ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้ ผู้คนดีกับฉันแม้ว่าเราจะสื่อสารกันไม่ได้ก็ตาม มีชาวอินเดียคนหนึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้าน ในความมืดเวลา 20 น. ฉันเห็นลูกชายวัย 13 ปีของครูเห็นชาวนาสองคนที่เจองูอนาคอนดาสำลักจากกระท่อมซึ่งอยู่ห่างออกไป 40 เมตร

ตอนนี้พวกเขาพยายามที่จะจับมันและฆ่ามัน ฉันไม่รู้ว่ามันได้ผลหรือเปล่า จากนั้นก็ถึงเวลาเดินทางต่อไปยังชาวอินเดียนแดงแห่งอเมซอน

ฉันนอนบนพื้นไม้ แต่มีมุ้งคลุมไว้ ฉันกลับมายังอิกิโตสด้วยเรือเร็ว 'rapido' มันแพงกว่าเรือเฟอร์รี่ที่ไม่พึงประสงค์ แต่เร็วกว่ามาก เด็กอายุ 13 ปีรายนี้แล่นเรือฉันไปในท่อนซุงที่กลวงไปยังริโอนาโป

ที่นั่นเขาขึ้นไปบนเขื่อนและส่งสัญญาณด้วยเสื้อยืดของเขาไปยังคนรวดเร็วเมื่อเขาเห็นและได้ยินมัน

ในการเดินทางค้นพบความลึกลับของป่า

ในวันอาทิตย์ ฉันได้พบกับกลุ่มชาวเดนมาร์กทั้งหมด 13 คน ซึ่งจะใช้เวลาสองสัปดาห์ข้างหน้าร่วมกัน วันจันทร์ เราขับรถบัสทางใต้จากอีกีโตสไปยังป่าใกล้กับนอตา เราเดินไปรอบ ๆ ป่าเป็นเวลาสามวัน ฉันรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเพราะเราไม่เห็นสัตว์ขนาดใหญ่

เราเห็นเพียงลิงทามารินตัวเล็ก กบพิษตัวเล็ก แมงมุม มด ปลวก และแมลงอื่นๆ ระหว่างเดินชมพฤกษศาสตร์สามชั่วโมง เราเห็นต้นไม้หายาก พุ่มไม้ และพืชอื่นๆ เราใช้เวลาสองคืนในกระท่อมดั้งเดิมบนเสาค้ำถ่อ

วันสุดท้ายเราเดินหลายกิโลเมตรเป็นเวลาห้าชั่วโมงผ่านป่าจนกระทั่งมาถึงแม่น้ำริโอเมาโร

จากนั้นเราก็ล่องเรือไปตามกระแสน้ำสองสามชั่วโมง ทุกวันในป่ามีฝนตกหนักในตอนกลางวัน เรามักจะเดินผ่านแอ่งน้ำลึก 30 ซม. และทรงตัวอยู่บนท่อนซุงเหนือลำธาร ที่ลำธารขนาดใหญ่กว้าง 10 เมตร เราพายเรือข้ามท่อนซุงที่มีโพรง ที่ที่เรือแล่นไปในที่สุดก็เป็นถนนลูกรังอีกครั้ง

ที่นี่เรานั่งรถตุ๊กตุ๊กกลับไปที่อีกีโตส

ชีวิตของชนเผ่าโบราอินเดียนในอเมซอน

เราแล่นเรือด้วยเรือข้ามฟากห้าชั่วโมงตามแม่น้ำอเมซอนไปยังเมืองเปบาส หมู่บ้านขนาดใหญ่แปดกิโลเมตรภายในสาขาของแม่น้ำแอมะซอน ริโอ แอมปิยากู มีประชากร 5.000 คน ชาวอินเดียไม่มากนัก วันรุ่งขึ้นเราแล่นเรือในเรือลำแคบยาวสองลำที่มีเครื่องยนต์นอกเหนือแม่น้ำริโออัมปิยากู และต่อมาต้นน้ำสาขาของแม่น้ำริโอ แอมปิยากู คือแม่น้ำริโอ ยาฮูสยาคู

โดยรวมแล้ว เราล่องเรือหกชั่วโมงจาก Pebas ไปยังหมู่บ้าน Brillo Nuevo ซึ่งชนเผ่า Bora ของชนเผ่าอินเดียนแดงใน Amazon อาศัยอยู่ เราอยู่ที่นี่เป็นเวลาแปดวัน มีบ้านใต้ถุนสูงประมาณ 60 หลังคาเรือน เรานอนในบ้านของหัวหน้าดาร์วิน

ดาร์วินได้รับเลือกเป็นหัวหน้า เขาอายุ 29 ปีและมีวุฒิการศึกษา เขาตระหนักดีถึงการพยายามรักษาวัฒนธรรมโบราให้คงอยู่ในยุคปัจจุบันที่อิทธิพลจากนอกโลกสมัยใหม่ส่งผลกระทบอย่างมากต่อชาวโบราและชาวอินเดียนแดงในอเมซอน

เราเกือบทั้งหมดนอนในเปลญวน พวกเราชาวเดนมาร์กถูกแบ่งออกเป็นสามทีมอาหารที่ช่วยมิลดา ภรรยาของเนสเตอร์ และผู้หญิงชาวโบราในครัว Nestor และ Milda มาจากหมู่บ้าน Pucaurquillo ใกล้กับ Rio Yahusyacu หมู่บ้านนี้มีความพิเศษตรงที่เป็นบ้านของทั้งชาว Huitoto และ Bora Indian

Nestor คือ huitoto ในขณะที่ Milda คือ Bora Nestor เป็นล่ามและผู้ช่วยสำหรับเราในขณะที่ Milda ภรรยาของเขาเป็นพ่อครัว พวกเขาทั้งมีความสุขและเป็นคนเปิดกว้างที่ช่วยเราได้มาก ชาวอินเดียนแดงโบราในอเมซอนได้รับการตั้งชื่อตามงูเหลือม ซึ่งเหมือนกับงูอนาคอนดาที่สามารถเติบโตได้ยาวหลายฟุตและอาศัยอยู่ในอเมซอน

วันหนึ่งเราไปพื้นที่ในป่าที่ชาวอินเดียปลูกต้นโคคา อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่พื้นที่ขนาดใหญ่ เราช่วยชาวอินเดียจากโบราหยิบตะกร้าที่เต็มไปด้วยใบโคคา เราไม่ได้เอาใบบนหรือใบเหลือง แต่เอาเฉพาะใบใหญ่สีเขียวเท่านั้น ฉันเดินสามกิโลเมตรไปยังสวนโคคาผ่านป่าด้วยเท้าเปล่า ฉันเล่น 'อินเดียนแดงเท้าเปล่า' นั่นมันโง่!

วันรุ่งขึ้นฉันต้องไปที่คลินิกหมู่บ้าน ฉันได้รับยา ยาแก้ปวด ยาขับปัสสาวะ และยาปฏิชีวนะ ลิงเชื่องของพยาบาลชายกระโดดขึ้นไปบนโซฟาให้ฉัน มีเครื่องปั่นไฟในหมู่บ้านซึ่งผลิตไฟฟ้าจาก kl. 18 ถึง กิโลแคลอรี 22.

เราไปเยี่ยมหมอผีเก่าหลายครั้ง เขาเป็นผู้นำด้านวัฒนธรรมและจิตวิญญาณของหมู่บ้าน ส่วนใหญ่จะเบ้โดยการเคี้ยวใบโคคา… เขาเล่าเรื่องการผจญภัยที่น่าตื่นเต้นในรูปแบบของเรื่องราวการสร้างสรรค์ที่น่าผจญภัย และเขาอธิบายว่ามีวิญญาณสูงสุด 'ผู้สร้าง' และวิญญาณย่อยมากมาย เขาตีกลองใหญ่คู่หนึ่งตัวเมียและตัวผู้

มักจะมีหมอผีสองคน หนึ่งเพื่อสันติภาพและอีกอันสำหรับความก้าวร้าวเช่นสงคราม

ความเชื่อและประเพณี

ฉันอาบน้ำร้อนในแม่น้ำทุกบ่าย โชคดีที่ฉันไม่พบ caimans หรืองูในน้ำ ในทางกลับกัน มีนกออสเพรย์จำนวนมาก รวมทั้งนกอินทรีและนกล่าเหยื่อและนกแร้งอีกจำนวนมากตามต้นไม้และในอากาศเหนือข้าพเจ้า

ฉันไปเยี่ยมโบสถ์เล็กๆ แห่งหนึ่งซึ่งมีชาวอินเดีย 10 คนอยู่ในโบสถ์ในเช้าวันอาทิตย์ พระภิกษุมาสายเพราะไปล่าสัตว์ในป่าตอนกลางคืน เราไปเยี่ยมครอบครัวหลายครั้ง โดยเราได้แสดงภาพถ่ายชีวิตของเราในเดนมาร์กในแอมะซอนให้กับชาวอินเดียนแดงในแอมะซอน และชาวอินเดียนแดงโบราเล่าให้เราฟังเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขา

ครั้งหนึ่งกลุ่มของเราถูกแยกออก ชายชาวเดนมาร์กพูดคุยกับชายชาวอเมริกันพื้นเมืองสามคนที่มีอายุต่างกัน และผู้หญิงเดนมาร์กก็สื่อสารกับผู้หญิงอเมริกันพื้นเมือง หญิงชาวอินเดียคนหนึ่งทำเข็มขัดสวยๆ ให้ฉันจากแถบใบยัคคะ

ชาวโบราอินเดียนทำของขวัญหลายอย่าง ผู้หญิงคนหนึ่งทำกระเป๋าใบเล็กๆ สามใบสำหรับลูกสาวตัวน้อยสามคนของฉัน ชนพื้นเมืองอเมริกันคนหนึ่งทำสำเนาท่อช่วยหายใจให้ลูกชายวัย 15 ปีของฉัน ก่อนหน้านี้ พวกอินเดียนแดงออกล่าสัตว์โดยใช้ท่อช่วยหายใจและยิงธนูพิษใส่สัตว์เหล่านั้น พิษมาจากกบหรือพืชมีพิษ วันนี้พวกเขาล่าสัตว์ด้วยปืนไรเฟิล

อาหารเป็นสิ่งที่พิเศษ วันหนึ่งเราทานอาหารเที่ยงกับหนูป่าตัวใหญ่ตัวหนึ่งที่มีน้ำหนักแปดถึงเก้ากิโลกรัม วันจันทร์ เราไปล่าสัตว์กับชาวอินเดียนแดงกัน พวกเขาวางกับดักหนูขนาดเล็กสี่ตัว เมื่อตรวจสอบพวกมันในเช้าวันรุ่งขึ้น ก็พบว่ามีหนูตัวใหญ่อยู่ในกับดัก

เราเดินเป็นแถวยาวผ่านป่า ชนพื้นเมืองอเมริกันที่เป็นผู้นำทางถูกงูกัด แต่มันไม่เป็นพิษ มันมีตากลม งูมีพิษมีตาเหมือนเส้นแนวตั้งเล็กๆ งูตัวเล็ก; เส้นผ่านศูนย์กลางหนึ่งเซนติเมตรและยาวหนึ่งเมตร

สาเหตุที่คนอินเดียแถวหน้าไม่สวมรองเท้ายางเหมือนเรา เป็นเพราะเขามีบาดแผล เพราะเคยโดนปลิงกัดเมื่อสองวันก่อน

เรายังเห็นทุ่งของชาวอินเดียนแดง มันคือการทำฟาร์มแบบ 'กับดักและเผา' งานใหญ่.

งานฉลองต้นไม้กับชาวโบราอินเดียนแดงในอเมซอน

ในวันเสาร์เราแล่นเรือไปทางต้นน้ำ Rio Yahusyacu เป็นเวลา 40 นาทีไปยังหมู่บ้านเล็กๆ ในโบราที่เรียกว่า Ancon Colonia ในวันนั้นเองมีเทศกาลผีสิงศักดิ์สิทธิ์ซึ่งจัดขึ้นเพียงปีละครั้งในเดือนมีนาคม

หลังจากนั้นเราได้รับแจ้งว่าเราเป็นคนผิวขาวกลุ่มแรกที่เข้าร่วมงานเลี้ยงนั้น ปาร์ตี้สำหรับต้นไม้พิเศษ บรรดาชายหนุ่มชาวอินเดียแต่งกายเป็นสัตว์ต่าง ๆ คือสัตว์ที่อาศัยอยู่ตามใบไม้ ดอกไม้ และผลของต้นไม้

ชาวอินเดียนแดงมาจากห้าหมู่บ้านใกล้เคียงและแต่งกายด้วยใบปาล์มที่ฉีกเป็นเส้นๆ และศีรษะทั้งหมดถูกคลุมด้วยหน้ากาก

พวกเขาผลัดกันเต้นรำไปที่ 'มัลลูก้า' ซึ่งเป็นกระท่อมศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ของหมอผี ซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 30 เมตรและสูง 20 เมตร ชาวอินเดียโบราแต่งตัวเป็นนกแก้ว และเมื่อเขามาเต้นที่มัลลูก้า ฉันตะโกนว่า "โอเล่" และ "นกแก้ว" ก็ตอบเสียงดังว่า "โอเล่"

มันเป็นงานฉลองสามัคคีธรรม นักเต้นพื้นเมืองอเมริกันในชุดคอสตูมทุกคนจบการเต้นโดยมาหาหมอผีเจ้าบ้านและมอบสัตว์ทั้งหมดที่พวกเขาจับได้ในช่วงเวลาไม่กี่ครั้งที่ผ่านมา ได้แก่ สัตว์ขี้เกียจ กบ อาร์มาดิลโล กระต่าย กระต่าย ปลา งู ลิง นก หนู จากนั้นชาวอินเดียนแดงก็ได้รับขนมปังมันสำปะหลังสีขาวขนาดใหญ่โดยภรรยาของหมอผี

ต่อมาในตอนกลางวันและในตอนกลางคืนมีการเต้นรำแบบวนรอบ ไม่มีเครื่องดนตรี - เพียงความพร้อมเพรียงของนักเต้น เพลงนี้ซ้ำซากจำเจและเกือบถูกสะกดจิตเพื่อให้นักเต้นเข้าสู่ภวังค์

ชายสองคนที่อยู่ตรงกลางกำกับการเต้นรำ ถัดจากพวกเขาเป็นวงเต้นรำขนาดใหญ่ และล้อมรอบด้วยนางระบำเป็นวง ๆ แต่ละคนวางมือซ้ายบนไหล่ขวาของชายข้าง ๆ นาง

สัตว์ที่มีรูปร่างคล้ายกระต่าย ตัวนิ่ม เช่นเดียวกับงูและลิงกินในงานเลี้ยง ปาร์ตี้กินเวลา 19 ชั่วโมง ก่อนที่ปาร์ตี้จะจบลง เราล่องเรือกลับไปที่ Brillo Nuevo ในความมืดก๊ก 22 อย่างเหน็ดเหนื่อยในเรือยาวที่กว้าง กว่าจะถึงบ้านก็มืดแล้ว เพราะแม่น้ำแคบมองไม่เห็นอะไรเลย

เพื่อนร่วมเดินทางคนหนึ่งของฉันเกือบจะปวดหัวอย่างรุนแรงเมื่อเราเล็มหญ้าต้นไม้ใหญ่ในความมืด

ภาวะฉุกเฉิน – การอำลาอันวุ่นวายของชาวอินเดียนแดงในอเมซอน

ใน Brillo Nuevo เราถูกตัดขาดจากโลกภายนอก ไม่มีโทรศัพท์หรืออินเทอร์เน็ต เนื่องจากไวรัสโคโรน่า เปรูได้รับการประกาศภาวะฉุกเฉินในวันอาทิตย์โดยมีเคอร์ฟิว แต่ลึกเข้าไปในป่าของ Brillo Nuevo เราไม่รู้เรื่องนี้เลย

บังเอิญเราพบเรื่องนี้ในบ่ายวันพุธเมื่อมีเรือลำหนึ่งมาจากเปบาส ตามแผน เราควรล่องเรือไปเปบาสในวันพฤหัสบดี แต่เราเช่าเรือและแล่นออกจากบริลโล นูเอโวในตอนเย็นแทน มันต้องทำอย่างลับๆ มันกลายเป็นการพรากจากกันกับชาวอินเดียนแดงในอเมซอนค่อนข้างวุ่นวาย

เมื่อห้าชั่วโมงหลังจากล่องเรือไปตามลำน้ำสาขาเล็กๆ เรามาถึงเมืองเปบาส เราต้องเติมน้ำมันให้กับเครื่องยนต์ โดยปราศจากแสง เราจึงเล็ดลอดเข้าฝั่งอย่างช้าๆ และเงียบที่สุด ในเมือง Pebas กองทัพเรือมีฐานทัพขนาดใหญ่สำหรับเก็บเชื้อเพลิง 50 ลิตร

ที่นี่เรายังต้องจ่ายเงินป้องกัน/ทุจริตเพื่อให้สามารถแล่นต่อไปได้ สิ่งนี้ถูกทำซ้ำสามหรือสี่ครั้งตลอดทาง ที่ท้ายเรือมีคนติดอาวุธซึ่งกำลังปกป้องเรานั่งอยู่ เรารู้สึกเหมือนคนเรือ แต่ทั้งหมดนั่นก็ไม่ได้แย่ที่สุด

บนแม่น้ำอเมซอนอันยิ่งใหญ่ เราแล่นเรือด้วยความเร็วเต็มที่ไปยังอีกีโตสในความมืดของราตรีกาล

ทันใดนั้นเราก็แล่นไปเหนือท่อนไม้ใหญ่สองท่อน มันทำให้เกิดการกระแทกและการกระโดดครั้งใหญ่ ฉันคิดว่ามีรูอยู่ที่ก้นเรือ ฉันรู้อย่างรวดเร็วว่าฝั่งแม่น้ำที่ใกล้ที่สุดอยู่ที่ไหน

อเมซอนกว้างหลายกิโลเมตร ถ้าเรือล่ม ก็ต้องว่ายไปฝั่งที่ใกล้ที่สุด

ในแม่น้ำมี caimans และบนฝั่งอนาคอนด้าและงูเหลือม แต่โชคดีที่ไม่ผิดพลาด เรามาถึงอีกีโตสตอนเจ็ดโมงเช้าและให้คนถือหางเสือเรือแล่นเรือไปจนถึงโรงแรมของเรา เราเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องปูพื้น ข้ามไปที่โรงแรมที่เราปลอดภัย

ต่อมาเราพบว่ามีคนถ่ายรูปเราและโพสต์บน Facebook พร้อมข้อความว่า "Gringos มาถึงอีกีโตส - พวกเขาติดต่อกับชาวเอเชีย" การโกหกที่คล้ายกันเกี่ยวกับเราก็มีอยู่ในวิทยุท้องถิ่นเช่นกัน พวกเราส่วนใหญ่ติดอยู่ในโรงแรมเป็นเวลา 21 วันก่อนที่เราจะอพยพโดยเครื่องบินหลายลำ

นอกจากบางคนที่ส่วนใหญ่ยุ่งกับการกลับบ้านอย่างรวดเร็วแล้ว ยังมีความสามัคคีที่ดีและมีเอกลักษณ์เฉพาะในกลุ่มเดนมาร์กอีกด้วย เราได้รับความช่วยเหลืออย่างดีจาก Huitoto Indian Nestor และ Milda ภรรยาของเขา รวมถึงชาวอินเดียโบราที่ทำอาหารให้เราด้วย

สิ่งที่แย่ที่สุดเกี่ยวกับการกักขังในโรงแรมคือการไร้อำนาจของเรา ความจริงที่ว่าเราไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ของเราได้ ดังนั้นจึงเป็นการดีที่กลุ่มจะอยู่ด้วยกันจนจบ Bertha ซึ่งเป็นชาวเดนมาร์ก-เปรู เป็นล่ามด้วย เธอยังช่วยให้จิตใจของเราร่าเริงขึ้นอีกด้วย Bertha เป็นคนสุดท้ายที่ถูกอพยพร่วมกับ Betina

ทุกคนกลับบ้านและไม่มีใครลืมการผจญภัยของเราในเปรูกับชาวอินเดียนแดงแห่งอเมซอน

5 สถานที่ท่องเที่ยวอันน่าทึ่งในอเมซอน เปรู:

• อุทยานแห่งชาติมนู
• อีกีโต
• อุทยานแห่งชาติปากายา-ซามิเรีย
• แม่น้ำอเมซอน
• ป้อมฉะฉาโปยาและป้อมเกวลัพ

---

รู้หรือไม่: ต่อไปนี้คือ 7 เมืองอาหารที่ดีที่สุดในโลกตามข้อมูลผู้ใช้หลายล้านคนของ Tripadvisor

7: บาร์เซโลนาในสเปน
6: นิวเดลีในอินเดีย
รับหมายเลข 1-5 ทันทีโดยสมัครรับจดหมายข่าว และดูในอีเมลต้อนรับ:

สมัครรับจดหมายข่าวตอนนี้และรับ e-book ฟรี เคล็ดลับการเดินทางสำหรับจุดหมายปลายทางที่คุณชื่นชอบ และรับรางวัลการเดินทาง

จดหมายข่าวจะถูกส่งออกหลายครั้งต่อเดือน ดูไฟล์ นโยบายข้อมูลที่นี่

ปล่อยให้ฟิลด์นี้ว่างเปล่าหากคุณเป็นมนุษย์: